Bizim tarım ve göçebe toplumlarında eskiden beri tabiatın uyandığı nevruzda başlayıp hasat sonunda tekrar eden şenlikler yapılır. Yörüklerin de esas şenliği yaylaya çıkışlarıdır. Memleketimizde artık yaylak ve kışlak olarak hayatını iki döneme ayıran ve her sene göç eden topluluklar çok azaldı...
Ali Rıza Yalgın'ın 'Cenupta Türkmen Oymakları' yörükler hakkında ne güzel bilgiler verir. Okumaya doyamaz, tekrar tekrar okurdum... Yörük deyince ilk akla gelen konargöçer olmasıdır. “Yatuk” olmaz, sebzecilik yani “manavlık”tan hoşlanmaz. Sürü sürü keçisi olur, devesiyle göçler katar katar yola koyulur ve mutlaka kır atı, yağız atı eğerli durur...
Bu hafta sonu yörük şenliğindeydim. İlamaşallah yörüklerde artık herkes otomobilli... Ata atlanan, deveye bağlanan kalmamış. Yine de kendilerine uygun yaylalarda şenlikler yapmaya devam ediyorlar. Antalya'nın, Muğla'nın, Mersin'in, Uşak'ın, Aydın'ın, Balıkesir'in, Eskişehir'in, Bursa'nın, Kocaeli'nin yörükleri zaman zaman bir araya geliyorlar. Eskiden bu şenliklerde at yarışları, koç tokuşturma, deve güreştirme ve er meydanı pehlivan kapışmaları olurdu. Etli pilav kazanlarda kaynar, yufkalar açılırdı, yanında da sadece bol köpüklü ayran... Şimdi iş biraz daha çağa uydurulmuş...
Oğuz Boyları Konfederasyonu Genel Başkanı Mehmet Özer himmet etmiş, diğer yörükler destek vermiş, Kocaeli yarımadasında, Kayalı Dağı yaylasında bir yörük şenliği düzenlemişler. Bizi de davet ettiler. Kıl çadır önünde bir de hatıra fotoğrafı çektirdik.
Esas büyük şenlik Söğüt'te, haberiniz olsun!
